کلّه‌پاچه، یکی از قدیمی‌ترین غذاهای ایرانی، حاصل فرهنگی است که به استفاده‌ی کامل از دام اهمیت می‌داده؛ فرهنگی که کوشیده هیچ بخشی از جانوری که قربانی شده، هدر نرود.
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که استفاده از بخش‌های مختلف گوسفند، از جمله سر و اندام‌های داخلی، پیشینه‌ای چند هزارساله در ایران دارد.
با این حال، نگاه امروز به کلّه‌پاچه، بسته به دیدگاه‌های فردی متفاوت است! برای برخی، تجربه‌ای خوشمزه و ریشه‌دار، و برای برخی دیگر، یادآور رفتار خشنِ انسان با موجودات زنده.
طبّاخی‌ها، با فضای گرم و سنّتی‌شان، همچنان بخشی از این فرهنگ را زنده نگه داشته‌اند؛ امّا پرسش درباره‌ی نوع نگاه ما به غذا، منابع، و اخلاق مصرف، همچنان پابرجاست...
کلّه‌پاچه، فراتر از یک غذا، بخشی از تاریخ تغذیه‌ی ایرانیان است؛ آیینه‌ای از باورها، نیازها و تغییر نگرش‌هایی که در طول قرن‌ها شکل گرفته‌اند.
